Besproken we vorige week nog de comeback van de Polaroid-camera, nu een nieuwe comeback, in de vorm van een app! Want herinneren we ons deze nog?
ICQ, uit te spreken als “I seek you”, een instant messenger-programma uit de tijd dat MSN nog in de kinderschoenen stond. Met een aimabel groen bloemetje als icoontje en standaard typemachinegeluiden bij het typen? Ja, er gaan belletjes rinkelen!
Het leuke van ICQ was verder dat je met random mensen van over de hele wereld kon toevoegen voor een chat. Je zag niet meer dan een reeks cijfers die elke gebruiker uniek identificeerde. En er dan maar achter komen wie er aan de andere kant zat.
Voor wie dacht dat ICQ al een tiental jaar van de aardbodem gevaagd was, zit ernaast! Want tot op de dag van vandaag heeft het programma nog zo’n 100 miljoen geregistreerde gebruikers. En nu komt er dus een app. Niet voor iPhone en ook niet voor Android, maar voor Windows Phone. De nieuwe Russische eigenaar van het platform hoopt op deze manier een nieuwe doelgroep voor de instant messenger aan te boren.
Of de typemachinegeluiden ook weer onderdeel zullen zijn van het programmaatje is nog niet duidelijk en wanneer de Windows Phone-gebruikers het kunnen downloaden ook nog niet. Dat menig iPhone en Android-gebruiker na de aankondiging met nostalgie vervuld zit te zoeken in hun appstore, dát is wel duidelijk.
Polaroid leek een tijdje verdwenen van de aardbodem. De instant-foto’s moesten het veld ruimen met de komst van digitale fotografie. Want wie heeft er nou nog een instantfoto nodig, als je alle foto’s die je maakt direct kunt terugzien op het schermpje van je fototoestel?
Toch is in die begintijd van de digitale fotografie de charme van de Polaroid schromelijk onderschat. Het schudden met het fotopapier, nadat het uit de camera is gerold, net zo lang tot langzaam de foto zichtbaar wordt, in de typische Polaroidkleuren, en op Polaroid-formaat; bijna vierkant… Daarna met een dikke stift het onderschrift erbij schrijven en direct opprikken. Geen fotoservice nodig, geen printer. Direct het moment in handen en tot een herinnering geklikt.
Het mag dan ook geen verrassing heten dat de Polaroidcamera terug is. Polaroid en Fujifilm hebben de handen reeds enige tijd geleden ineen geslagen en brachten twee nieuwe types polaroidcamera’s op de markt. De Instax Wide, met normaal-formaat Polaroid-papier, en de Instax Mini met kleinere fotootjes.
De camera’s zijn beide niet duur, zeker vergeleken met de prijzen van digitale fotocamera’s, tussen 80 tot 160 euro. Natuurlijk nog steeds duur is de film; zo’n 25 euro voor 20 opnames. Maar het karakter van Polaroids verschilt zo van dat van digitale foto’s, dat je lang doet met één verpakking.
Heb je er één en wil je iets vertellen over je ervaring met deze camera? Wanneer gebruik je deze en wanneer je digitale camera? Laat het weten in een reactie!
Als je ze in je familie- of vriendenkring hebt, dan is het zo makkelijk om te denken: die wil een nerdy gadget. Klopt! ICT’ers zijn vaak best gek op gadgets. Maar niet elke gadget is een goeie gadget. En al snel sla je de plank volledig mis. Daarom nu de top 3 van gadgets die je NIET voor ze onder de kerstboom hoeft te leggen.
Op 3: De binaire klok
Hartstikke leuk hoor zo’n klok die in nullen en enen telt, maar ook nerds kunnen dan nog steeds niet zien hoe laat het is.
Op 2: Anything USB
Een hondje dat tegen je laptop aan begint te rijen zodra je hem in je USB-poort steekt. Een koffiewarmer, een ventilatortje, een USB-stofzuiger… Zie je jouw ICT’er al zitten met al die rotzooi aan z’n PC?
Hij heeft wel wat beters te doen met z’n USB-poorten. Dat verdwijnt dus na een korte grinnik allemaal meteen in een la.
Op 1: Het T-shirt
Geeky T-shirts moet je door de nerd in kwestie zelf laten kopen. Als jij ze koopt zijn ze allang achterhaald, of de referentie op het shirt klopt niet of is te obvious, of hij houdt helemaal niet van StarTrek of er staat een uitspraak op die de marktkoopman wel nerdy vond, maar het echt niet is. En heus niet dat iedereen zit te wachten op een Angry Birds-shirt. (Echt niet.)
Wat wel kopen dan? Iets écht cools. Een mini-polaroid-camera. Een originele prop uit StarWars. Een CD van David Hasselhoff. En als je niks kan vinden gewoon weer een bioscoopbon. Komt helemaal goed.
De beste gadgetontwerpers zitten niet in het industrieel-ontwerpencircuit. Ze hebben geen studie aan de TU Delft gedaan en ze zouden niet eens weten hoe de dingen die ze ontwerpen technisch gerealiseerd zouden moeten worden. De enige limitatie die ze kennen is hun eigen fantasie en dat wat te realiseren is met visual effects voor een blauw of groen doek. Deze ontwerpers zitten namelijk in de production design-teams voor films en televisieseries!
Wie kent het hoverboard uit de Back to the Future-films niet? Dit skateboard zonder wieltjes dat tien centimeter boven de grond zweeft, hoop ik nog te kunnen meemaken voordat een eventuele val te verstrekkende consequenties zou opleveren. En wat te denken van Star Trek’s Holodeck, of Harry Potter’s Invisibility Cloak? Wie zit er nu niet te wachten tot die dingen daadwerkelijk worden gerealiseerd?
Tuurlijk, er worden dingen verzonnen voor films die te ver gaan voor onze menselijke capaciteiten. Maar film is ook een inspiratiebron voor uitvinders. Met name uit Science Fiction is al het één en ander ontsproten. Zo maakten wetenschappers al een transporter, die één enkele atoom van de ene plaats naar de andere kan beamen. Goed, voor we onbezorgd “Beam me up, Scotty” kunnen roepen, zijn we wel een aantal decennia verder, maar het gaat om het principe!
Trouwens, ook een hoverboard is niet meer helemáál toekomstmuziek. Fransman Nils Guadagnin bouwde er ééntje. Een replica van het hoverboard uit de film. En hij blijft écht zweven.
Japanse designers Satoshi Itasaka en Takuto Usami ontwierpen deze zwevende bank, die in de lucht lijkt te worden gehouden door het gas in twee bosjes ballonnen. Je kunt er echt op zitten, maar niet dankzij de ballonnen. Deze verbergen namelijk de ankers waarmee de bank aan het plafond is bevestigd. Toch ziet de Balloon Bench er fantastisch uit. En de ballonnen hebben ook nog een praktisch nut: ze fungeren als lampen boven de bank!
Ongeveer zeshonderdduizend Nederlanders zijn op dit moment “hooked” aan Wordfeud. Ze spelen de mobiele Scrabble-imitatie op de wc, in de koffiepauze, tijdens vergaderingen, in de auto, en in bed naast hun partner. Fanatiek Scrabble-speelster Louise en haar vriendin Thea vinden het jammer dat het spelletje via de telefoon wordt gespeeld. Veel liever zien ze dat meer jongeren zich aansluiten bij een Scrabblevereniging. Kijk het hele fragment op de website van Man bijt Hond!
Het Wordfeud-woordenboek is aangepast! De Nederlandse woordenlijst wordt nu getoetst aan die van OpenTaal en bovendien aangevuld met een hele berg aan andere woorden. Daarnaast is de woordenlijst opgeschoond, waardoor niet bestaande woorden, die eerst nog wel konden worden neergelegd, nu worden geweigerd. De noten van de toonladder worden nu bijvoorbeeld goedgerekend en dat is een hele vooruitgang.
Maar tegelijkertijd worden afkortingen nu afgekeurd en eigenlijk is dat jammer. Want hoe raak je je C nu nog kwijt, zonder dat “CC”, “CM” en “CG” worden goedgekeurd? Zeker echte woorden mee leggen! Ja, dag! Overigens doet “CO” het nu wel, waar het het eerst niet deed, en dat is dan wel een pleister op den wonde. Maar een volmondig feestje is het toch niet helemaal in Nederlandstalig Wordfeudland.
Het Groninger Museum heeft bij de heropening in december ook de zogenaamde “GM Collector” geïntroduceerd. Met deze gadget kun je jouw favoriete kunstwerken van de hoofdtentoonstelling online verzamelen.
Bij binnenkomst van het museum krijg je een sleutelhanger, die je bij registratiepunten van de kunstwerken kunt houden. De afbeelding van het kunstwerk komt dan met achtergrondinformatie op de sleutelhanger te staan. De informatie kun je vervolgens uploaden op een computer in het museum, en je kunt je eigen persoonlijke pagina aanmaken. Via die pagina kun je zo je “eigen collectie” altijd online bekijken en bovendien meer leren over de geschiedenis van de werken en hun makers. Ook kun je de werken van eigen commentaar voorzien, en de kunstwerken delen met je vrienden, in de vorm van ecards.
Ok, héél hip is het allemaal niet. Maar stiekem vind je het vast een tripje naar Groningen wel waard. Toch?
Het is een nieuwe rage: na rummikubben via facebook, nu ook scrabbelen via je telefoon. Nouja, scrabbelen… Zo mag het natuurlijk niet genoemd worden, want het is van een andere uitgever. Dus de driekeerwoordwaardevakjes zitten op een andere plek en de I is een punt meer waard, maar verder komt het op hetzelfde neer. Dat wil zeggen… Het is scrabbelen op de corerspondentieschaken-manier. Tussen je eigen woord en dat van de tegenstander kan zo een halve dag zitten. En daarna heb jij ook weer maximaal drie dagen om een woord neer te leggen.
Wordfeud kan tegen vrienden, die je kunt toevoegen via hun emailadres of gebruikersnaam. Maar je kunt ook Wordfeuden tegen random onbekenden. Bij de app is een Nederlands woordenboek inbegrepen. Soms frustrerend, want niet alle woorden worden herkend, maar omdat iedereen daar last van heeft, heeft het ook wel weer haar charme.
Bijkomend voordeel van de app is dat je kunt chatten. Deze berichten worden gelijk aan een sms weergegeven op de telefoon, maar zijn gratis. Dus de app is – naast een verslavend spelletje – ook in te zetten als goedkope communicatiemethode. Mocht je nog geen reden hebben gehad om het gratis te downloaden, dan heb je er nu twee!
Elke kunstenaar of ontwerper die werkt met kleur, weet dat je de perfecte kleur vaak best ziet, maar moeilijk kunt repliceren. Het zou wel heel handig zijn als je met je tekenpen elke kleur kunt scannen om er vervolgens mee te kunnen tekenen. Jin Sun Park heeft een prototype van de pen, waarmee je dat daadwerkelijk kunt doen.
Een kleursensor op de bovenkant van de pen registreert de kleur van het object. Die kleur wordt digitaal weergegeven op de achterkant van het apparaat voor verificatie. Rode, groene en blauwe inkten worden vervolgens gemengd – net als in een traditionele printer – om de gewenste kleur te maken.
De uitvinding heeft zijn beperkingen: ruimte voor inkt en batterijen maken het ding wat groter dan dat per se handig is. Ze zijn op dit moment ook slechts nog in pre-productie en extreem duur. Dus voorlopig nog niet handig, maar met een paar aanpassingen wel een supergoeie gadget!
