Twitterende katten? Jep! Een Amerikaanse programmeur heeft zijn kattenluik zo aangepast dat het twitterberichten verstuurt. Elke keer dat één van z’n twee katten het luik gebruikt, wordt een Tweet verzonden. De katten Gus en Penny hebben een RFID-chip in hun halsband, die is gekoppeld aan hun eigen Twitter-account. Zo wordt het hele kattenverkeer gemonitord. De tweets gaan vergezeld van een foto en een leuke tekst. Bovendien gaat het luikje niet meer open voor de vreemde katten die het eten van Gus en Penny opaten. Handig! Al zijn daar goedkopere oplossingen voor te verzinnen…
bron www.twittermania.nl
Zelf doen? Op deze website wordt de hele constructie tot in detail uiteengezet!
Je kent ze vast wel, van die zwevende globes. En steeds als je zo’n ding ziet, vraag je je af hoe het ding werkt. Ja, met magneten met tegengestelde polen. Zover kom je nog. Maar dan moet die globe in het midden toch wel bijzonder exact bol zijn, wil dat werken. Bovendien kun je een tikje tegen de bol aangeven, en in de meeste gevallen wiebelt hij gewoon weer terug naar het midden van de twee polen. Hoe zit dat? Nou, tijd om dat eens uit te zoeken, dus!
Wat het is, is dat de magneten hun aantrekkingskracht aanpassen op basis van veranderende omstandigheden. Bijvoorbeeld bij een zuchtje wind in de kamer. Dan past de bovenste of de onderste magneet (of allebei) z’n sterkte aan, om de aardbol in balans te houden. Dat doen de magneten met behulp van twee sensoren, eentje in bovenin het frame, die de hoogte ten opzichte van de bol constant meet en de bovenste magneet hierop aanstuurt. En ééntje onderin die het omgekeerde doet. Ze houden samen de bol op robuuste wijze in balans, je kunt ‘m zelfs zonder problemen een zetje geven en laten draaien in het luchtledige.
Een aantal jaar geleden was zo’n zwevend bolletje nog een onbetaalbaar wondertje geweest, maar met de minieme chips en sensoren van tegenwoordig gewoon een gadget die je in elke gadgetwinkel (of Amsterdamse souvenirzaak) kunt kopen. Bijna net zo hip als een zwevende kikker, en helemaal niet eens duur in de aanschaf, voor eigenlijk zoiets bijzonders.
Case closed, zou je zeggen, maar nou kwam ik er bij het zoeken naar een plaatje voor deze post dus achter dat er tegenwoordig globes zijn die zweven boven één pool, dus zonder pool aan de bovenkant. Hoe je die dan weer in balans houdt, is me tot nu toe alweer een raadsel. Of gewoon op dezelfde manier als bijtwee polen? Misschien met een grotere magneet? Wie het weet, mag het zeggen!
We hebben de aankondiging misschien niet allemaal meegekregen afgelopen jaar, maar de reclames op televisie kunnen je bijna niet ontgaan zijn. De adidas_1, de eerste intelligente sportschoen van Adidas, is gelanceerd. Voor iedereen die tot nu toe te lui was om online te gaan kijken wat dat inhoudt, zo’n slimme schoen, bij deze de uitleg!
Adidas’ intelligente schoen past zich voortdurend aan aan de belasting van de voeten. Dat doet het door zogenaamd “intelligent cushioning”, oftewel: de weerstand van de zool wordt doorlopend en automatisch ingesteld. Dat gebeurt met behulp van sensoren en een microprosessor die is ingesteld om te meten of de demping door de zolen op dat moment te hard of te zacht is. De aanpassing gebeurt met behulp van een motoraangedreven kabelsysteem.
Een beter voorbeeld is er bijna niet te vinden van de inbedding van computers in alledaagse voorwerpen. Adidas is daarin niet de enige; er komt meer intelligente kleding op de markt dit jaar.
De adidas_1 is nu beschikbaar, en kost in de US $250. In Europa betaal je €250.
Als je ze in je familie- of vriendenkring hebt, dan is het zo makkelijk om te denken: die wil een nerdy gadget. Klopt! ICT’ers zijn vaak best gek op gadgets. Maar niet elke gadget is een goeie gadget. En al snel sla je de plank volledig mis. Daarom nu de top 3 van gadgets die je NIET voor ze onder de kerstboom hoeft te leggen.
Op 3: De binaire klok
Hartstikke leuk hoor zo’n klok die in nullen en enen telt, maar ook nerds kunnen dan nog steeds niet zien hoe laat het is.
Op 2: Anything USB
Een hondje dat tegen je laptop aan begint te rijen zodra je hem in je USB-poort steekt. Een koffiewarmer, een ventilatortje, een USB-stofzuiger… Zie je jouw ICT’er al zitten met al die rotzooi aan z’n PC?
Hij heeft wel wat beters te doen met z’n USB-poorten. Dat verdwijnt dus na een korte grinnik allemaal meteen in een la.
Op 1: Het T-shirt
Geeky T-shirts moet je door de nerd in kwestie zelf laten kopen. Als jij ze koopt zijn ze allang achterhaald, of de referentie op het shirt klopt niet of is te obvious, of hij houdt helemaal niet van StarTrek of er staat een uitspraak op die de marktkoopman wel nerdy vond, maar het echt niet is. En heus niet dat iedereen zit te wachten op een Angry Birds-shirt. (Echt niet.)
Wat wel kopen dan? Iets écht cools. Een mini-polaroid-camera. Een originele prop uit StarWars. Een CD van David Hasselhoff. En als je niks kan vinden gewoon weer een bioscoopbon. Komt helemaal goed.
De beste gadgetontwerpers zitten niet in het industrieel-ontwerpencircuit. Ze hebben geen studie aan de TU Delft gedaan en ze zouden niet eens weten hoe de dingen die ze ontwerpen technisch gerealiseerd zouden moeten worden. De enige limitatie die ze kennen is hun eigen fantasie en dat wat te realiseren is met visual effects voor een blauw of groen doek. Deze ontwerpers zitten namelijk in de production design-teams voor films en televisieseries!
Wie kent het hoverboard uit de Back to the Future-films niet? Dit skateboard zonder wieltjes dat tien centimeter boven de grond zweeft, hoop ik nog te kunnen meemaken voordat een eventuele val te verstrekkende consequenties zou opleveren. En wat te denken van Star Trek’s Holodeck, of Harry Potter’s Invisibility Cloak? Wie zit er nu niet te wachten tot die dingen daadwerkelijk worden gerealiseerd?
Tuurlijk, er worden dingen verzonnen voor films die te ver gaan voor onze menselijke capaciteiten. Maar film is ook een inspiratiebron voor uitvinders. Met name uit Science Fiction is al het één en ander ontsproten. Zo maakten wetenschappers al een transporter, die één enkele atoom van de ene plaats naar de andere kan beamen. Goed, voor we onbezorgd “Beam me up, Scotty” kunnen roepen, zijn we wel een aantal decennia verder, maar het gaat om het principe!
Trouwens, ook een hoverboard is niet meer helemáál toekomstmuziek. Fransman Nils Guadagnin bouwde er ééntje. Een replica van het hoverboard uit de film. En hij blijft écht zweven.
Het Groninger Museum heeft bij de heropening in december ook de zogenaamde “GM Collector” geïntroduceerd. Met deze gadget kun je jouw favoriete kunstwerken van de hoofdtentoonstelling online verzamelen.
Bij binnenkomst van het museum krijg je een sleutelhanger, die je bij registratiepunten van de kunstwerken kunt houden. De afbeelding van het kunstwerk komt dan met achtergrondinformatie op de sleutelhanger te staan. De informatie kun je vervolgens uploaden op een computer in het museum, en je kunt je eigen persoonlijke pagina aanmaken. Via die pagina kun je zo je “eigen collectie” altijd online bekijken en bovendien meer leren over de geschiedenis van de werken en hun makers. Ook kun je de werken van eigen commentaar voorzien, en de kunstwerken delen met je vrienden, in de vorm van ecards.
Ok, héél hip is het allemaal niet. Maar stiekem vind je het vast een tripje naar Groningen wel waard. Toch?
Elke kunstenaar of ontwerper die werkt met kleur, weet dat je de perfecte kleur vaak best ziet, maar moeilijk kunt repliceren. Het zou wel heel handig zijn als je met je tekenpen elke kleur kunt scannen om er vervolgens mee te kunnen tekenen. Jin Sun Park heeft een prototype van de pen, waarmee je dat daadwerkelijk kunt doen.
Een kleursensor op de bovenkant van de pen registreert de kleur van het object. Die kleur wordt digitaal weergegeven op de achterkant van het apparaat voor verificatie. Rode, groene en blauwe inkten worden vervolgens gemengd – net als in een traditionele printer – om de gewenste kleur te maken.
De uitvinding heeft zijn beperkingen: ruimte voor inkt en batterijen maken het ding wat groter dan dat per se handig is. Ze zijn op dit moment ook slechts nog in pre-productie en extreem duur. Dus voorlopig nog niet handig, maar met een paar aanpassingen wel een supergoeie gadget!
Een tip voor deze zomer: in het Teylersmuseum is een tentoonstelling over Gadgets en Games neergestreken. In “Gadgets & games van toen en nu” passeert een keur aan “nieuwigheden” de revue: van Pong tot Messerschmitt-autootjes, van de eerste brommers tot casettebandjes. Leuk voor de volwassene die zich de introductie van de hebbedingen nog kan herinneren en tegelijk spannend voor kinderen, voor wie sommige gadgets al verre geschiedenis zijn.
Er wordt mee geadverteerd alsof het dé vakantiegadget van 2011 is: Hammacher & Schlemmer’s GPS Homing Device. Een GPS-systeempje aan je sleutel, waarmee je met een druk op de knop een kompas krijgt om je auto mee terug te vinden. Heb je hem dan in een vreemde stad staan en ben je de straatnaam vergeten, dan is je huurauto niet meer onvindbaar. Een hele hoop stress minder! Toch?
Maar als je je autosleutels kwijtraakt – sowieso niet slim, maar het gebeurt! – hoe handig is zo’n postduifsleutel dan? Je maakt het autodieven daarmee wel héél gemakkelijk om de sleutels bij je auto te vinden. Met de moderne autosleutels van tegenwoordig erbij, is het een kwestie van het kompasje volgen en vervolgens het piepje en de knipperlichten spotten. Reden om er niet aan te beginnen.
Wat je wellicht wél mee wil op vakantie is de Xplorer talking language translator van Lingo. Dit vertaalcomputertje vertaalt van en naar Engels, Duits, Frans, Spaans, Italiaans, Nederlands, Portugees, Russisch, Japans, Chinees, Koreaans, Hebreeuws, Arabisch en Grieks. En dat niet alleen, hij spreekt de vertalingen ook nog voor je uit! Heb je na een avondje flink stappen dus geen stem meer over, dan kun je je machientje de volgende dag laten vertellen dat je je auto kwijtbent. Slim!
Iedereen kent de busjes. Ze zijn een icoon van de jaren zestig en ook onder niet-hippies erg populair: de Volkswagen T1 camperbusjes. Ze zijn stoer, en toch zachtaardig. Ze zijn retro en daarmee doorlopend hip. En wil je nou eigenlijk altijd al zo’n busje, maar kun je hem nergens kwijt, of heb je al een Polo? Dan is er nu een leuk alternatief, dat het heel goed gaat doen op de camping, of op festivals! Een tent in de vorm van een Volkswagenbusje – zeg nou zelf, daar kan een Quechua niet tegenop! De Volkswagen Camper Van Tent is een door Volkwagen officieel goedgekeurde replica van de Volkswagen T1 camperbus uit 1965. De tent is exact op maat (schaal 1:1).
Niet alleen is het tentje hip, in de tent is voldoende ruimte voor vier personen. Door een tentdoek met rits kunnen 2 ruimtes van elkaar worden gescheiden en daarmee heeft de tent twee volwaardige slaapkamers. En wil je ‘s ochtends vroeg naar buiten, dan hoef je je kampeergenoten niet wakker te maken; beide tentcabines hebben een eigen rits naar buiten.
Lekker aan de tent is dat hij 1,83 hoog is. Daarmee kunnen de meeste mensen er rechtop staan. En in totaal is ‘ie 3,88 meter lang, dus bij regen is er genoeg ruimte voor een potje monopoly. Overigens is het tentje bijzonder waterdicht; het dak is 3 cm dik en de wanden 1 centimeter. Ook het ingenaaide grondlaken is hartstikke waterproof.
En voor 340 euro is het busje van jou! Geen geld. Toch?
